Trudno jest dać życiu nie dając mężczyźnie. Próżno czekać wysłuchania modlitw nie dając kobiecie. Czasem mam wrażenie, że lepiej niektórym wystrugać wiersz z żalów, taką piszczałkę- ja wiem - fujarkę, może flet, którymi to instrumentami wydmuchują melodie swoich smutków, niepowodzeń, tęsknot, bólów, straconych złudzeń, przegranych zakochań, które umarły raniąc, nim stały się ekstazą, rozkoszą, codzienną troską, rozwiązywaniem zadań matematyki nadziei, czy rozplątywaniem promieni słońca w codzienne owoce: radość, uśmiech, szczęście, dobry humor, w sumie dobry dzień i noc. Trudno mieć nie wierząc.