wielkie nadzieje mają to do siebie, że jak bumerang z czasem powracają, a życie...cóż...drobnostki wytyczają...jak w Twej poezji...ważne by uśmiech motyla i piórko we mgle zauważyć

Gdy umierają wielkie nadzieje bywa, że ratunek można znaleźć w drobiazgach...

super.!

Oj trudno... ale właśnie bez tych małych rzeczy ja straciłbym nadzieję na wszystko inne ;).

Ponieważ jest Nam ciężko poprzestawać na małym, ale musimy się tego uczyć codziennie ;)

Pozdrawiam ;)

Piękna myśl Gerardzie :)

Urzekasz słowami...

Czasem radość z tych małych przeobraża się w coś ogromnego - radość i wiara potrafi rozbudzić tlącą się nadzieję...

Ale trzeba się starać...

A może tą nadzieję tak...usta-usta?