To nie tak, że człowiek jest nieszczęśliwy. Niektórzy po prostu się boją, że kiedy w końcu pozwolą szczęściu zawładnąć każdą tkanką w swoim ciele... Ono zniknie. I pozostanie ból. Tak jak zawsze pozostawał. Człowiek się boi. To ludzkie, że się boi.
Ale życie to strach. Ciągły strach. Więc nie warto być nieszczęśliwym, tylko dlatego, że człowiek się boi. Trzeba być szczęśliwym i się bać. Trzeba nauczyć się żyć razem ze strachem. Bo on będzie zawsze. A reszta... tylko czasami.
z blog'a
24 May 2013, 08:09
Lęk-nieraz jest w nas zaszczepiony przez najbliższych, jeszcze w dzieciństwie.Odważny ten, który chce go z siebie wyplewić.Zaufać, zrozumieć,że szczęście nie boli...
Super to napisałeś. :)23 May 2013, 22:25
No cóż ja mogę powiedzieć... tak se czasem "głupio-mądrze" plecę.
Pozdrawiam!
23 May 2013, 22:23
...rzeczywiście uogólniłam...jednak faktem strach nie powinien nas ograniczać,ale jest inaczej bardziej boimy się o bliskich sercu...
23 May 2013, 22:12
A to niejednoznaczne.
Strach o kogoś zawsze jest czymś uzasadnionym. Miłością. Więzami krwi. Jakimś odczuciem.A o siebie? Ciągle decydujesz. I albo stoisz. Albo idziesz.
Mówi się, że jest coś takiego jak odwaga. Pytanie, czy odwaga faktycznie istnieje. Czy to bohaterstwo, jakie nazywamy po odważnym czynie - to przypadkiem nie jest tylko głupota i nierozwaga przykryta szczęściem. (to tak nawiasem)
23 May 2013, 22:11
'strach ma wielkie oczy'...czasem trzeba je przymknąć wtedy mniej boli...pozdrawiam :)