To nie jest pożegnanie mamo...bo nie odeszłaś...
Nadal czuję Twój dotyk, słyszę głośny śmiech.
Wciąż obok mnie jesteś, Aniołem mym stałaś się.
Kolejny dzień, kolejna noc, kolejny tydzień i miesiąc... a Ty wciąż pod niewidzialną peleryną ukrywasz się...
W myślach moich jesteś tak blisko, że prawię słyszę Twój głos.
Czas nie leczy ran, on po prostu uczy jak funkcjonować ze pożerającym serce bólem.
23 March 2014, 20:53
Smutne. Gdyby moja mama odeszła, to nie wiem co bym zrobił, chyba już bym nie potrafił żyć, nie wyobrażam sobie bez niej życia, wiele mi pomogła, wiele nauczyła. Mam 21 lat, Wiem że to może dziwne że taki chłopak w takim wieku pisze takie rzeczy, ale nie potrafiłbym dalej bez niej żyć. Wolałbym żebym to ja pierwszy umarł od mamy.
Myśl piękna, Pozdrawiam :)