Kiedy jego nie ma, śmieję się na myśl, że jestem w związku z kimś innym, bo to jest niewykonalne. Z całą pewnością.
I tak bardzo chciałabym, żeby w jakiś cudowny sposób on dowiedział się o tym, co czuję. O tym, że myślę o nim około 50 razy dziennie. Nawet na randce z innym facetem! O tym, że podczas słuchania jakiejkolwiek piosenki o miłości, czy oglądania filmu romantycznego, myślę o nim i o sobie. Że między nami jest coś wyjątkowego. Że on czuje to co ja przede wszystkim. Oszalałabym wtedy. Ze szczęścia. Zastanawiam się, jakby zareagował na widok moich sms ? ów, które mam w telefonie. Codziennie, a wieczorem szczególnie, w ?wersjach roboczych? piszę sobie sms ? y jakie chciałabym mu aktualnie wysłać. Jest ich mnóstwo. Kiedy się nie mieszczą, kasuję wszystkie i piszę od nowa. Zwariowałam. Tak, wiem o tym, ale leczyć się nie będę. Zawsze moje ?miłości? są platoniczne. Marzę o nim No. Ciagle. I najbardziej boli żal do samej siebie, że rok temu zaprzepaściłam szansę na szczęście. Na bycie z facetem moich marzeń. Bo co? Bo wtedy nie wyglądał jak Brad Pitt? Bo nie podobały mi się jego stroje? Chyba dorastam, bo teraz wiem, że to nic. Że to się nie liczy. I nie mogę nic zrobić. Moje uczucia nie zmieniłyby się nawet wtedy, gdyby wyglądał sto razy gorzej. Dla mnie byłby i tak cudowny. Bo on cały czas jest jakby przy mnie. Bo ja o nim cały czas myślę. I on jest cholernym szczęściarzem, że ktoś jest w nim zakochany tak jak ja. I może teraz zabrzmiało to egoistycznie, ale w tym momencie zaliczam to do pozytywów.

Jarek .