Tęsknota? Wstajesz i czujesz niewyobrażalny żal, smutek i ten ogromny brak. To jest tak, jakby odebrano ci marzenia, jakby wyrwano ci serce, wydłubano oczy, przerwano struny głosowe, zatkano uszy, wyssano wszystkie myśli... Nie masz już nic, a czujesz jakby cały czas ktoś ci coś odbierał. To taki stan, w którym możesz oszaleć. Dziecko tęskni za matką, ptak za wiatrem w skrzydłach, ryś za poczuciem ściółki pod łapami, sucha ziemia za deszczem, rybka w akwarium za rozległym oceanem, a tęsknota za ukochanym jest jak te wszystkie razem wzięte i jeszcze więcej. Jest to uczucie, którego nie da się opisać, wyrazić słowami, chociaż tak bardzo by się chciało, bo czasami nie trzeba dużo mówić, chociaż nie możemy przestać szukać odpowiednich słów... Czasami te słowa stają się zbędne, wystarczy czyjaś obecność, aby to nieopisane i niewypowiedziane stało się zrozumiałe dla wszystkich. Najgorsze jest jednak to, że tej obecności nie ma.