Tęsknie trzeci rok. Mówili, że będzie dobrze. Nie jest. Czas miał leczyć rany. Nie leczy. Tęsknie tak samo jak trzy lata wstecz. Dalej boli. Dalej zanoszę się wieczorami płaczem dotykając opuszkami palców zdjęć. Uwiecznionych na zdjęciu najszczęśliwszych chwil. Walczyłam startując z przegranej pozycji. Nie wybaczyłabym sobie braku próby przeciwstawienia się światu. Chciałam odzyskać szczęście. Przepraszam. Przegrałam.

~~
I tu wcale nie chodzi o człowieka...