Menu
Gildia Pióra na Patronite

Tego dnia prawie byłam martwa, a Ty zapytałeś mnie, czy chce Ci coś powiedzieć. I wierz mi, ze chciałam. Chciałam Ci powiedzieć całą prawdę. Że umieram bez Ciebie, że już nie potrafię dłużej widywać Cię dwa razy w miesiącu z tą dosłownie nic nie wyrażającą miną, prawie jak maska twarzą i czuję, że odkąd Cię poznałam, nie myślałam jeszcze o niczym/nikim innym niż o Tobie. Ale wiesz jak to jest, gdy tak bardzo chcesz komuś coś powiedzieć i czujesz, że nagle nie umiesz mówić? Stoisz w bezruchu, masz ściśnięte gardło i wszystkie słowa mieszają się ze sobą. Wszystkie piosenki, miejsca, nawet durna ławka na osiedlu przypomina mi te wszystkie chwile spędzone razem... Ale nie martw się, gdy tylko oswoję się z myślą, że nie znikniesz nagle z mojego życia, tak w pięć sekund, to obiecuje, ze powiem Ci to wszystko. Opowiem, jak bardzo tęskniłam, o tych nocach, kiedy nie spałam, by o Tobie myśleć i jak nie odrywałam oczu od telefonu czekając kiedy napiszesz. Kiedy słuchałam ciosów od byłego przyjaciela, może i po częsci z własnej winy. Gdy cisza stawała się glosniejsza niż krzyk, a słowa spływały po mnie jak woda. Tak bardzo żałuję, że pozwoliłam Ci odejsc, ale sam powiedziałes, że wszystko można naprawić, tylko trzeba wiedzieć jak...

247 wyświetleń
9 tekstów
0 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!