Szła ulicą, wiatr wiał jej prosto w oczy. Płakała, nie dlatego, że była smutna, po prostu wiatr nie dawał jej żyć. Chciała dojść do celu, ale z każdym krokiem wiatr się wzmagał...
Zaczęła wątpić czy osiągnie to co zamierzała, jednak nagle zjawił się ktoś i podał jej rękę. Doszła tam, gdzie nikt inny, do swej chorej doskonałości...
Nie każde marzenie warte jest spełnienia.
15 606 wyświetleń
169 tekstów
84 obserwujących
16 May 2010, 20:53
jak zawsze mądrze i pięknie, warto być przede wszystkim sobą...nie dążyć na siłę do doskonałości, która może okazać się porażką naszego ja...Pozdrawiam i do zeszytu z pietyzmem układam:)
16 May 2010, 14:43
Piękne są Twoje myśli. Najpierw obrazowo przedstawiasz daną sytuację, a potem puentujesz ...
Co do marzeń to tak jest, że nie każde ...
