Personalizacja szczęścia? Coś w tym jest. Wczoraj nazwałem żonę szczęściem. Przyszła do mnie wtedy, kiedy uznała, że jest mi potrzebna. Miała rację. Mówi też, że jestem jej szczęściem.

Szczęśliwy, kto wie, że z niego życie kpi, a nie na odwrót.

Ze szczęściem to chyba u każdego różnie ;] Chociaż są podobno ludzie wiecznie smutni lub wiecznie radośni... Nieeeeee, to jakaś bzdura.

;) Dziękuję ;)

Z moim szczęściem bywa różnie.
Pewnego dnia uświadomiłam sobie, że to ono sobie ze mnie kpi, nie ja z niego. Stąd taki mój dzisiejszy przemyślany wymysł ;)

Ach... Sprytnie to wymyśliłaś :) Szczęście zapewne też ;)

Oczywiście, że jest ;)
Paradoks polega na tym,
że to "ono " rządzi, nie ten, który go potrzebuje ;)

Zaraz nastąpi fala krytyki, że przecież jest potrzebne :)