Stoję na brzegu jeziora twoich myśli. Słyszę melodię, która woła mnie na drugi brzeg, ale ja boję się poruszyć. Gdybym zaczęła stąpać nawet najdelikatniej po ziarenkach piasku naszego czasu, mogłabym podeptać leżące tam kruche muszle twoich marzeń...
Wolę więc trwać na moim skalistym brzegu i ranić stopy o ostre kamienie prawdy, niż zniszczyć skrawek twojego serca...
18 September 2010, 17:11
Masz ją Sebastianie, być może tylko z jakichś pwodów ukrywasz przed światem, widać to w Twoich słowach:)
18 September 2010, 17:02
Trzeba mieć serce pełne miłości,żeby ją opisać w taki sposób...
Widzę że Ty ją masz...też kiedyś miałem...P.S
Miłość jest bezcenna,ale daje plusa30 August 2010, 13:19
Damianie, uroczy jest Twój komentarz, cóż cieszę się, że podróż była zbyt krótka, gorzej gdyby była długa i męcząca.
Pozdrawiam serdecznie:)Adnachielu... najpięknieksze słowa, to te, które płyną prosto z serca, a moje serce Ktoś chyba zaczarował, a ja nie chcę się obudzić z tego magicznego snu.
30 August 2010, 12:43
Najwspanialsze słowa jakie kiedykolwiek przeczytałem. Trafiają prosto w serce przeszywając na wskroś.
30 August 2010, 12:14
Płynąc po jeziorze Twojej myśli, żałuję, że dopłynąłem do brzegu i że to już jej koniec... :)
Piękna myśl, można odpłynąć...
miłego dnia życzę! :)30 August 2010, 11:10
Dziękuję każdemu z osobna;)
Wojtku poruszający komentarz...
Pozdrawiam Was cieplutko:)
30 August 2010, 09:19
przypomniało mi się ulubione jeziorko na mazurach. W środku lasu...
Cudo!!!
Zeszyt i koniec.
