Stojąc na moście przyglądam się wodzie,
Najpierw trawom, drzewom, płynącej kłodzie.
Wszystko płynie razem z prądem wstęgi..
Tylko Księżyc ogromny, okrągły taki tęgi,
Odbija w wodzie postać swoją,
Odbicie jakby wielką boją,
Która obojętna na fale,
Unosi się wytrwale.
Myślę niepokonany, trwa w ciemnej toni.
Póki obłok czarny go nie zaśłoni...