Cóż mogę powiedzieć... Dziękuję.
:)

Niesamowicie ubierasz myśli w słowa, brawo.

smutne i takie prawdziwe.
Brawo Damianie

Coś wspaniałego... Te słowa uderzyły w skamieniałe serce od trwogi i smutku...
Kiedy nieubłaganie gaśnie w naszych oczach czyjeś spojrzenie w tedy mija się na ulicy setki znajomych oczu i twarzy... które dziś, nie znaczą już nic.

dziękuję, Dario, Marysiu...

Pozdrawiam wieczorową porą...

To prawda, spojrzysz wtedy "niewidzącym wzrokiem"...
A gdy wreszcie go odzyskasz, już nic nie będzie miało takich samych barw.

Lecz są i tacy, którzy już do końca życia pozostaną "ślepi"... Gdyż w tych oczach, które zgasły, odbijał się niegdyś cały ich świat.

Kradnę do siebie tą niezwykłą, tak bliską mi myśl...
Pozdrawiam cieplutko Damianie :-)

do Ciebie również zawsze warto wracać!
pozdrawiam ciepło :)

:)

Marcinie, dziękuję. Najważniejsze są dla mnie opinie :)
Co do kropek - z góry przepraszam, może nie powinno ich tu być, ale musiałem. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję... Pozdrawiam ciepło...