Zgadzam się z Tobą Zuziu, dziękuję i pozdrawiam ciepło ;)

To prawda, życie tak rani, że wytłumia szczęście, nawet takie małe.

Czerpać szczęście, nie dać się złamać żalowi. Dziękuję pięknie Grażynko.

Kiedy w człowieku rozpycha się szczęście, wie on po co żyje. Rozżaleni - martwieją.

Dominiko - miejmy nadzieję. Agnieszko, w czekaniu jest sens - jeśli wiemy na co czekamy. Dziękuję za komentarze.

Mam takie wrażenie o sobie, że blaknę jak kwiatek bez wody ,usycham, a to przez brak szczęścia. To tak, że nic z tym nie można zrobić, tylko czekać, ale czy jest sens ? nie wiem...

Szczęście to coś, co się udziela, więc może zalśni tym wyblakłym? ;)