Smutne, kiedy człowiek zamyka się w klatce urojeń o własnej doskonałości,
a dusza skrzypi z braku ciepła.
16 December 2021, 05:25
Bardzo pasuje do pewnej osoby... choć to tekst sprzed lat.
Miłego dnia. :)
16 December 2021, 09:35
🤣🤣🤣
Wszyscy tu lepsi od „pewnej osoby”. Naiwniaki!
29 January 2013, 00:00
Masz rację Emilku, nieobliczalność zachowań jest bardzo niebezpieczna, nie tylko dla takiego człowieka, ale i otoczenia.
28 January 2013, 15:31
nie tylko smutne, przykre, ale niebezpieczne
urojenia rosną rozmiarów, gdzie zaciera się granica dobra i zła
a dalej - psychiatryk , kiedy stają się nieobliczalne w swoich występkach
16 December 2021, 11:11
W psychiatryku są ci, którzy poznali prawdę i musieli uciec w urojenia. Przeciętny człowiek cały czas w nich żyje.
25 January 2013, 14:40
Dziękuję dziewczyny, dopełniłyście moją myśl do pełna ;)
Pozdrawiam cieplutko ;)
25 January 2013, 14:12
Żal takich ludzi, żal, pustka i wyjałowione wnętrze, frustracja, rodzą niecne czyny.
Bardzo dobra myśl Bogusiu.
16 December 2021, 11:04
Żal, ale najlepiej się ich kopie. 😉 I to jest właśnie patrzenie z góry, którego u siebie nikt nie dostrzega. Brawo! 😉 Nie powinno się zapominać, że każdego może to spotkać.
25 January 2013, 10:22
To prawda. Złudne poczucie, że jest fajnie, że mam wszystko i niczego/nikogo nie potrzebuję... a gdy zapada cisza pustka otwiera oczy...