Słabych ludzi ciągnie do słabych. Odcinam ich jak chwasty. Mnie też niektórzy ludzie odcięli i dobrze. Na początku czułem się z tym źle, mało tego, zadawałem sobie pytanie: Czemu mną tak gardzą? Strofują? Izolują? Miałem swoje przysłowiowe pięć minut, które zmarnowałem. Zawiodłem innych ludzi. Po prostu, taka pętla. Słabych ludzi ciągnie do słabych. Kiedy jesteś w tarapatach pojawiają się na horyzoncie, nie Ci ludzie którzy okażą wsparcie, ale Ci którzy też potrzebują pomocy. Jak chcesz komuś wyciągnąć pomocną dłoń, jak ona nie ma mocnego uchwytu? Od takich ludzi się odcinasz, jednak oni się po prostu mnożą, są jak te chwasty. Siejesz róże, które muszą się przebić przez beton, a nie żyzną glebę. Powiesz, takie jest miłosierdzie. Przecież nie chodzi by gromadzić zyski. Prawda.
Nie chodzi też oto, żeby upadać, czuć, być sponiewieranym przez ten los. Najsmutniejsze jest to, że nie dasz rady wyrwać chwastów za innych ludzi, za swoich bliskich, rodzinę, która jest na tym samym wózku i nie potrafią tego zrozumieć, że drogą do uzdrowienia, dobrostanu, jest właśnie odcinka. Później sam już boisz się sięgać po kosę, bo nie daj dobry Bóg, razem z zielskiem wyrwiesz też i ten piękny kwiat. Co robić w takiej sytuacji? Kiedy słabi ludzie nie pastwią się nad twym losem, mają dobre intencje też, ale nadal, nadal grzęzną wśród nieurodzaju, nie próbując przenieść się na inną grzędę, spróbować czegoś innego. Tak tkwię w tej byle jakości. Bo co mam robić. Sezon bywa żmudny. Nadchodzi zima, wszystko obumiera. Nadejdzie wiosna, której nie można oczekiwać z racji tego, że tak funkcjonuje świat. Z nadejściem wiosny, nadejdzie też i ten strach, w którym trzeba będzie wybrać. Zasiać nowe kwiaty, czy czekać, aż ta różna się przebije przez ten beton, wszak, w naturze wszystko jest możliwe. Jednak nie jestem ogrodnikiem, wybaczcie mi, jeżeli piękne kwiaty wylądują na kompost, wszak i te chwasty również się przydadzą, taką mam nadzieję. Nie jestem ogrodnikiem. Nie sieję. Ani też nie chcę żąć, chcę tylko się przesiedlić, to nie jest takie trudne. Sowieci w czasie drugiej wojny światowej palili swoje wioski uciekając przed nazistami. To było genialne rozwiązanie! Nie popieram agresji, ani dezercji. Jednak niektóre rozwiązania są skuteczne i warto je powielać, nawet, jeśli mają zły wydźwięk. Nadchodzi zima, czas wegetacji, z nadejściem wiosny, zacznie się, to czego przeważnie ludzie, słabi ludzie nie chcą robić. Siać.