Siedzę obserwując ludzi ,widze ich zmęczone zamęczone wieczorne twarze, ich rozgoryczenie i frustracje dziwne ze nie widzę niczego innego radości uśmiechów obrzydliwej dobroci ,dla nikogo nie bywa ona tak wstrętna jak dla tego kto nigdy jej nie zaznał i nikt nie czuje się tak samotny jak w ludzkim tłumie