Witaj :)) U mnie wieczna walka smutku ze śmiechem...takie tam pokręcenie jakieś...:)))

I trochę się uśmiałam i trochę zmartwiłam.
Bo...u mnie tak samo.

Może zaraza...wygląda na taką...:))

I kocyk w chłodniejsze wieczory. ;)

Na Boga...to i do tego dojść może...?!Przeto bronić z sił całych kubka mego z niebieskim miśkiem będę...(mój ci on...!)...rady Wasze cenne na względzie mając i dziękując prostymi słowy za mądrość w słowach Waszych serdecznie mi powierzoną...:)))

Jak prosi, to nie jest jeszcze tak źle. Najgorzej będzie, gdy bez słów zacznie sobie robić coś po picia :)

powiedziałbym "daj jej kubkiem przez łeb", ale szkoda kubka, kubek zostaw dla tego, kto zajmie jej miejsce, O!

;))

słonecznego:))

:)
miłego dnia.

:))