Robię to co lubię i to jest najważniejsze. Ale coraz bardziej mnie to pochłania, a ja coraz częściej obawiam się, że to może stać się moim więzieniem. Nie chcę tego rzucać, ale to przysłania całą resztę, a przecież chcę dostrzegać też inne rzeczy. A ów upragniony złoty środek, dający oddech, wiruje tak szybko, że kręci mi się w głowie.