Przycupnę znów przy tym starym kominie, na tej starej pradziadkowej skrzyni,tuż obok szamotu.
Odsunę dekiel haczykiem tak jak Ty to zawsze robiłaś. Dorzucę drwa i zacznę nucić wojskowe piosenki.
Tak pięknie mimo Twych osiemdziesięciu -paru lat Babciu.
Ulepię kluski na parze i zacznę mówić, że znów schudłam i trzeba mnie dokarmić.
Nauczę się jak dziergać i robić serwetki Twoimi dłońmi.
Upnę włosy i pomoczę wodą, bo przecież nie lubię wystających kosmyków.
Zrobię mi herbaty, takiej najlepszej, w szklance z koszyczkiem i talerzykiem.
I to wszystko jeszcze zrobię tak jak Ty- Babciu robiłaś, kiedy ja Cię odwiedzałam.
Zawsze będę pełna wigoru i energii pomimo zmęczonego serca i bólu starości.
Ty zawsze miałaś 18 lat.
Do momentu kiedy odeszłaś.
Wtedy tylko odrobinę się postarzałaś, lecz ta ukochana zmarszczka była już ostatnią.
Zawsze będę tęsknić za tymi oczami, których nie będzie mi dane już ujrzeć.
Dziękuję,że mogłam Cię poznać i kocham Cię tak bardzo jak Ty kochałaś mnie.
Wiem, że i tak mnie pilnujesz, tylko jesteś trochę dalej niż zwykle.