Pragnęła uczyć się od ciszy, z której był. Zaufać drobnej żyłce przy skroni, która jedna nie chciała ukrywać prawdy, wierząc, że siły samej w sobie nie trzeba bronić.

Z nikim nie rozmawiała tak swobodnie, niewielu rozedrgało ją w sobie aż po wytrząśnięcie łez... Wymyśliła go. Kolejny wewnętrzny dialog, odrębny byt jaźni.

Oszukaniem próbowała zgubić siebie...