Pozostaw mi wspomnienie siebie nim odejdziesz, ty, który aniołów widziałeś w ludziach. W ich odbiciach, gdy były w oczach zwykłym człowieka cieniem, ujrzałeś ogromnych skrzydeł światła. Choć wiem, że muszę zapomnieć, aby nie umrzeć pamiętając to wszystko… Bo jakże teraz bezboleśnie ująć w dłonie strzaskane mistycznych zdarzeń kryształki? Niepojęte jak to boli...
17 November 2010, 02:04
To właśnie dla takich myśli warto tu powracać... Dla takich ja powracam...
13 November 2010, 22:48
Giulietka skradła mi myśl, cóż nie dodam nic ponadto, co zostało napisane.
Ach, jakim upiorem jest pamięć! Oby przeszłość, sprowadzająca ból na teraźniejszość runęła w zapomnienie!
13 November 2010, 09:42
Niestety nie napiszę nic prócz, tego, że piękne :)
ty, który aniołów widziałeś w ludziach. W ich odbiciach, gdy były w oczach zwykłym człowieka cieniem,
Ten fragment szczególnie do mnie przemawia :)
13 November 2010, 09:27
Dziękuje serdecznie za opinie.
Tobie Gulietko szczególnie dziękuje za wspaniałą i trafną interpretację.
Właśnie o to mi chodziło pisząc tą myśl...Pozdrawiam
13 November 2010, 09:24
Jest w tych nieziemsko brzmiących słowach przeszłość serca i teraźniejszość tęsknoty, jest także testament przyszłości...
... i jeszcze głębia wzruszeń tych "ocenów, które ktoś zdołał sercem podpalić..."
13 November 2010, 08:46
Pięknie napisana, bardzo smutna i przejmująca myśl..
Taki ludzki dramat, że odchodzi ten, kto był w naszym życiu wyjątkowy...