Menu
Gildia Pióra na Patronite

Poranione serce goryczą zatruwa umysł, aż złość się pieni,
a lęk zaciera ręce i pęcznieje z dumy, że umie sprytem pokonać miłość
dla własnej uciechy.
Tylko człowiek jakiś taki poszarzały przestał wszystko rozumieć,
a może tylko siebie?

24 222 wyświetlenia
527 tekstów
51 obserwujących
  • 22 April 2013, 13:05

    *przy
    Strasznie piszę :P
    W zasadzie powinienem tylko siedzieć i czytać. :)
    Ładnie piszesz.
    Miłego dnia. :)

  • Gaia

    22 April 2013, 10:56

    Nie ma dymu bez ognia, powiadają uczenie,
    jednak często nie widzą blisko, zapatrzeni przed siebie.
    Szukając w innych swojego obrazu, biegną ślepym lękiem,
    by nie utracić tego, co mylą ze szczęściem.
    A ono w innym kierunku zerka, tak bardziej na lewo i bardziej w głąb,
    to chyba najczęściej popełniany błąd.
    Czy droga długa czy krótka, zależy od tego, kto czuje,
    że siebie zwyczajnie kocha, lubi oraz szanuje.

    Agnes i Yestem, dzięki za ciekawe komentarze.
    Pozdrawiam także:)

  • 22 April 2013, 10:24

    Jest taki poziom lęku, w którym strach pęka i odwaga zwycięża, hartuje nasz charakter... i jest kolejny, który zabija odwagę i rozum... wszystko. Nieszczęśliwi, którzy nie znaleźli się pomiędzy...
    Pytanie do aktorów, ale ci, którzy żyją i swój świat budują wiedzą, ile znaczy "być". Wiedzą także, że nie bez znaczenia jest "kim być".
    Pozdrawiam :)

  • Gaia

    22 April 2013, 10:13

    Kółko graniaste..
    gdzie skutek myli przyczynę, jeśli lęk był na początku, to i zbiera swe żniwo. Lecz czy wiedzą ci co grają, jaką rolę ma to, co o sobie każdy myśli sam..
    :)

  • 22 April 2013, 09:54

    Wystarczy kilka promyków słońca, a wszystko nabiera nowych barw. :)
    Pozdrawiam :)