Piszę dźwięki - tak właśnie czuję, jakby słowa nie miały już żadnego znaczenia, jak gdyby ich ulotność niszczyła mnie o wnętrza.
A przecież w głębi duszy cholernie je kocham. Nie wszystkie, nie wypowiedziane przez każdego, ale kocham. Taka miłość mimo wszystko, najpiękniejsza ponoć. Mimo bólu, który mi wyrządziły dla nich spadłabym w przepaść z uśmiechem na ustach. Tak, o Twoich słowach mówię.

Uzależnić się od czyichś słów - piękna głupota.