Jej życie zaraz zniknie między kołami.
Zaczęła przechodzić na drugą stronę. Jej poczynania przerwał krzyk:
- STÓJ!
Odwróciła się. To był ON. Przyjaciel.
- Gdzie się wybierasz? - zapytał
- Do nieba - odparła - tam jest wieczne szczęście
- Tu też...
- Nie ma - przerwała mu
Przyjrzał jej się uważnie. Czy to dobry moment, żeby powiedzieć, co od dawna leży mu na sercu?
- Chodź - wyciągnął rękę w jej stronę.
- Ale ja...
- Chodź - powtórzył spokojnie
Chwyciła jego dłoń niepewnie. Gdy podeszła do niego bliżej, pogładził opuszkami palców jej policzki i patrząc głęboko w oczy powiedział:
- Pomyśl o tym jeszcze. Wiedz, że zawsze masz mnie, cokolwiek by się nie działo.
Spojrzała na niego smutnym wzrokiem
- Nie smuć się, nie lubię, gdy jesteś smutna - kontynuował - serce mi pęka, gdy tak patrzysz na mnie.
- To nie jest łatwe...
- Ale ja nie mówię że jest... Skarbie, zaufaj mi. Jestem twój, jestem dla ciebie i zrobię wszystko, żebyś była szczęśliwa.
- A niebo?
- Niebo może zaczekać
I odeszli w milczeniu, trzymając się za ręce.
A niebo czekało.