Patrząc na ludzi, ale nie przeżywając z nimi danych emocji, spostrzega się więcej. Czyjeś udawane uśmiechy, próby zakrycia smutku. udają się one, nikt nie widzi w jakim stanie jest ta osoba. Zauważyć można tez smutek, który przekształca się w agresje. Usilnie chcąc o czymś zapomnieć, nie myśleć, niektóre osoby stają się zbyt nadpobudliwe, bądź niemile. Niekiedy sprawia im to przyjemność, wiec brną dalej. Spokój ducha został im zabrany, obwiniają za to świat obarczając tym innych ludzi. Zamykają się. Inni zaś udają, ze wszystko jest w porządku.