Siedzieliśmy w niewygodnych, plastikowych fotelach patrząc na oświetloną ulicę małego, hiszpańskiego miasteczka, które budziło się do życia.
To był nasz pierwszy dzień, początek wakacji, zdawałoby się, początek życia.

Chyba już wiem, dlaczego tak mocno przywiązuję się do "chwil" tych najbardziej ulotnych, najbłachszych.
Bo kiedyś pozostaną tylko wspomnieniami, dlatego pragnę nasycić nimi całą swoją zmęczoną, stłuczoną duszę.