Osiągając dno nie znalazłem tam pereł ani skarbów, jakie obiecała mi wódka.
Ale spotkałem tam anioła, który ofiarował mi coś więcej…dał mi narzędzia za pomocą których z desek doświadczeń zatopionych tam ludzkich wraków zbudowałem drabinę dzięki której wydostałem się na powierzchnię by rozpocząć nowe życie i stać się aniołem dla innych.
22 May 2010, 08:54
Każdy ma chyba swojego Anioła, tylko nie każdy umie go dostrzec... Brak mi słów czasem, by ocenić Twoje myśli. Przepiękne są. Tak po prostu czysto piękne...
16 May 2010, 20:17
Niesamowicie pięknie ubiera Pan swoje przemyślenia w słowa.
Pozdrawiam ;)
16 May 2010, 18:18
Wspaniałe słowa, dajesz wielu ludziom nadzieję, podpowiadasz i wskazujesz, że nawet z najgorszego upadku można się podnieść...to piękne :)
Pozdrawiam cieplutko :D
16 May 2010, 16:46
piękne ... mi też się udało spotkać takiego anioła.
zawdzięczam mu życie .Twoje myśli są wspaniałe . Pozdrawiam!