Mały, malutki element układanki

Obserwując wszystko dookoła mam wrażenie, że ludzie się gdzieś zatracili. Na wszystko dobrym sposobem jest alkohol, nic nie znaczące rozmowy, przypadkowi ludzie, zabawa. Nikt już nie szuka rozmów od serca, kogoś kto będzie kimś prawdziwym w dobrych i złych momentach. Nikt nie czuje potrzeby usiąść z kimś wieczorem i po prostu pomilczeć, być razem. Patrząc na to wszystko mam wrażenie, że jestem małym, malutkim elementem układanki, który nigdzie nie pasuje. I wtedy ogarnia mnie złość, zwątpienie we wszystkich i we wszystko. Szukam uparcie kogoś dla kogo liczą się uczucia, chwila spędzona z kimś sama w sobie, szczerość, zaufanie. Kogoś kto nie potrzebuje do szczęścia niekończących się imprez i alkoholu. Przez chwile myślałam, że w końcu znalazłam, że nie jestem sama, że jest ktoś jeszcze kto szuka czegoś prawdziwego. Szybko okazało się to tylko złudzeniem. Ten element także okazał się być tym, który pasuje do każdej układanki, tylko nie mojej.