Nigdy nie pomyślałabym, że można tak kochać. Przyprawia mnie to wręcz o śmiech, bo nie wierzę, nie potrafię wyobrazić sobie jak bardzo wielka może być miłość ... Uczucie, które jeszcze do niedawna widziałam tylko na kartce papieru, a które dziś czuję w sercu. Jest wspaniałe, ale jednocześnie tajemnicze i może nawet przerażające, mało wytłumaczalne.
Stałeś się dla mnie kimś wyjątkowym. Nie umiem powiedzieć Ci kiedy, w którym momencie. Po prostu pewnego dnia obudziłam się i zdałam sprawę, że cholernie mi kogoś wewnątrz brakuje. Tym kimś byłeś Ty.
Od tego momentu w każdego dnia, w każdej godzinie, minucie, sekundzie, w każdej chwili, w każdym geście, w każdym słowie, w każdej jednej myśli jesteś Ty.
Wiem, że możesz mi nie uwierzyć, bo sama się sobie dziwię. Boję się tego uczucia, bo jest tak niewyobrażalnie, tak przerażającą silne.
Każdy pocałunek smakował jak dotknięcie nieba, każdy dotyk był niczym kropelka deszczu spragniona zetknięcia się z ziemią. Splecione ręce to odzwierciedlenie na zawsze splecionych serc, których nie można było zobaczyć.
Trzeba było poczuć to coś, czego nawet ja sama nie potrafiłam nazwać. Miłość? Nie ... To zdecydowanie za małe słowo.
Będąc z Tobą z uśmiechem na twarzy mogłabym umrzeć. Wiedziałabym, że cały czas jesteś przy mnie, ochraniasz mnie i czuwasz. To niesamowite uczucie, móc czuć Twą obecność zawsze, wiesz? Zawsze i wszędzie...
Jesteś w każdym spojrzeniu, w każdym uśmiechu. Widzę to w Twych oczach, w których się kocham. Widzę w gwiazdach, na które wtedy razem patrzyliśmy. Uwielbiam na Ciebie patrzeć. Kocham, gdy się złościsz, bo tak cudnie jest się z Tobą godzić.
Chciałam być dla Ciebie oazą, odpoczynkiem, Twym każdym dniem, szczęściem, namiętnością i pragnieniem. Chciałam być sensem Twojego życia. Czy byłam ?
Może właśnie dlatego, że uczucie, które nas połączyło było tak głębokie, wielkie, przestaliśmy być dla siebie tak ważni. Ale ja jeszcze długo będę szukać Cię w tłumie, jeszcze długo będziesz gościł w moim życiu. Jeszcze długo w uszach będę słyszeć Twe imię.
Miłość jest dobra, gdy jest rozsądna. Kiedy potrafi się ją określić. Gdy jest zbyt wielka, rozpada się.
Jednak mimo wszystko nie tak łatwo o niej zapomnieć.
Kocham Cię ? To śmieszne. To monotonne i zbyt często słyszane. To za mało.
Moja dobra nadziejo, moja wiaro w lepsze jutro.
Wiesz, że dla Ciebie warto starać się ?
(zlepek ze wszystkiego, co przeczytałam i usłyszałam)
