Nigdy nie jest się spełnionym, uważam, że nie my o tym decydujemy, kiedy kolejne marzenia i pragnienia Duch Święty na nas ześle. Zresztą będąc zdrowymi, silnymi i witalnymi wolno nam powiedzieć dość wszelkiego piękna, kolejnych radości, następnych przekraczania granic rozkoszy? Doświadczenie uczy, że nigdy się nie zatrzymujemy, porzucając tych, którzy zadowolili się, więc stanęli w pewnym momencie i nie są dalszym rozwojem ducha, ciała i rozumu. Nawet miłość nie jest wieczna, a tym samym wierna, kiedy tylko ma leżeć jak zwalona kłoda drzewa. Taka kłoda jest już tylko cmentarzem, który nawiedzają grzyby, mchy, korniki, mrówki i stonogi. Czyż kiedy uśmiech z powodu jednego kawału kończy się na ustach, to naturalnie bezwiednie nie śmiejemy się z kolejnego żartu?

insp. Wojtex