Niekiedy przeżywa momenty podobne do stania nad krawędzią przepaści. Wysokie ciśnienie, przyśpieszony puls i to uczucie strachu, dreszczyk emocji... Przepływają przez jej żyły, oplatając każdą komórkę. I kiedy już jest na tym skraju, tak daleko od domu, szeptem... Ledwo słyszalnym głosikiem, pyta: - Ale przecież nie pozwolisz mi spaść... Nie pozwolisz mi spaść, prawda?
Odpowiada jej cisza.
29 January 2010, 20:39
... jak widzę, nadal fruwasz na skrzydłach pegaza... i nie zamierzasz przysiąść, choć na chwilę...
29 January 2010, 15:02
Dlatego nie dodałam tego słowa:
"kochanie" - bo to zwęża spojrzenie.:)
29 January 2010, 14:59
Termosie...
Tą myśl można podporządkować do wielu sfer:
- Nie pozwolisz mi spaść... Boże.
- Nie pozwolisz mi spaść... Przyjacielu.
- Nie pozwolisz mi spaść... Rodzicu.
- Nie pozwolisz mi spaść... Bracie.
- Nie pozwolisz mi spaść... Człowieku.
etc.Jeśli o mnie chodzi, tłumacz jako głos do Boga, bądź brata.
Ale można tą myśl zrobić różową.
- Kochanie, nie pozwolisz mi spaść, prawda?29 January 2010, 13:32
Głupio mi pytać...
Myśl miała na myśli "gdzie jest Bóg?"?
bo po Tobie nie spodziewam się czegoś "różowego"