Menu
Gildia Pióra na Patronite
I.Anna

I.Anna

Niech w zapomnienie odejdą dni, które oddech utrudniały.
Nie pozwól mi więcej samej decydować, bo za mało wiem.
Jedyne czego pragnę, to zapaść się w twoje ramiona i chłonąć ciepło, co koi każdy dzień.
Poczekaj, niech zaczerpnę wody ze studni łez, a ty podlej nią ogrody we mnie, by pogrzebana przeszłość rozkwitła pięknem jaśniejącym ze mnie.

19 346 wyświetleń
294 teksty
23 obserwujących
  • 22 November 2017, 21:40

    Niech wstanie nowy dzień, piękny dzień. :)
    Pozdrawiam. :))

  • I.Anna

    22 November 2017, 16:45

    Kati ależ nie ma za co dziękować to zaszczyt że doświetlasz moje stroniczki

  • kati75

    22 November 2017, 15:20

    dziekuję za to światełko;)

  • I.Anna

    22 November 2017, 14:45

    Ta myśl, była inspirowana filmem Chata. A swoja droga ciekawa byłabym Twojej recenzji tego filmu. Dziś znam go na pamięć, a przymierzam się do poczytania książki.
    Dziękuje za obecność, choć to wyplucie i trzewia jakoś niszczą delikatność mojego przekazu:) Ale całkiem możliwe, że czasem trzeba potrząsnąć brutalniej. :)
    dobrego dnia

  • fyrfle

    22 November 2017, 14:21

    Brzmi jak wiersz, ale co do merytum, zawartym w pierwszym zdaniu, to w sumie uwielbiam te chwile kiedy nie mogę złapać oddechu, gdy.... Treść lecz nie o tym, treść mająca skusić trzewia do wyprucia się, duszę wstrząśnięcia ciałem, jestestwem, ale pragnąca onego skarbu.