Małymi łyżeczkami i delektujemy się...delektujemy...mmmmm...

W obawie, by nasz kruchy świat nie rozsypał się na kawałeczki, nie zasmakujemy w nektarze życia... Co najwyżej przecieknie nam przez palce...
Madziu, wybornie - jak zawsze upajasz :-)

Dzięki Kajuś, nawet nie wiesz jaki mam z tym kłopot;)
Pozdrawiam:)

Ile Ty Madziu masz w zanadrzu jeszcze porównań? :)

Zaskakujesz mnie z każdą myślą :)

A zatem życzę Piotrze, by owa czarodziejka przyszła do Ciebie jak najprędzej... ;)

W tym problem Magdo, że się nie da...
Jedynie dwa pomysły przychodzą mi do głowy:
- zebrać popiół, wrzucić do formy i wypalić "nowe"
- iść do czarodziejki (w moim przypadku) i prosić o czary :)
pozdrawiam

Nowe sobie sprawić...? Hmm... ale jak?
No chyba, że ktoś nam odda swoje... ;)
Dziękuję za komentarz i pomysł;)

A "jak zlepić serce w proch potrzaskane" ? Nic, tylko chyba sprawić sobie nowe ;) Tak mi się nasunęło ;)

Bardzo bliska mi Twoja interpretacja Asiu... Dziękuję...

Adnachiel... a zatem "Show must go on!"
choć czasem..."trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść niepokonanym..." ... czy jest coś pomiędzy, poza tym, że ja tam często bywam... ;)

Trzeba być silnym, aby stać się wielkim: oto nasz obowiązek. Życie jest walką, z której nie możemy się wycofać, ale w której musimy odnieść zwycięstwo.