Nasze myślenie zawsze działa na naszą rzecz, a przynajmniej tak myśli. Myślenie, o którym piszesz chce nas uchronić przed potencjalną porażką, wstydem po niej, albo innymi przykrymi konsekwencjami. To takie nadopiekuńcze ramiona, w których nie można się rozwijać.

To prawda, a wiesz, że z biegiem lat na starość przez takie podejście do życia człowiek może wylądować na stałe w Domu Pomocy Społecznej? Kandydat z takim podejściem do życia, że do niczego się nie nadaje i nic nie umie jest najlepszym za pensjonariusza w DPSie.