Menu
Gildia Pióra na Patronite

Nadeszła taka chwila, w której życie już mnie nie przeraża. Nie boję się jutra, comiesięcznych poranków, przypominających, iż podczas tego pamiętnego niebo krzyczało o smutnej wolności, płynących w zapachu herbaty wieczorów, paraliżującej niepewności, bólu, uśpionej na chwilę nadziei i kolejnych boleśnie zakończonych rozdziałów, które prawdopodobnie już ani razu nie zaśpiewają o nowym początku. Zaufałam całym sercem, a więc całym nim uwierzyłam. Nauczyłam się dostrzegać każdego dnia małe cuda, które są jednocześnie najpiękniejszym wschodem słońca. Radość odbijająca się od tych cudów sprawia, że każdy ten dzień to początek prostej drogi, na której nie ma już strachu, a oczekiwanie na Drugą Część Serca trwa w spokojnej nadziei, z dozą niepewności, ale wciąż z tym jeszcze niewypowiedzianym uśmiechem ku Oczom.
Dziękuję, Panie Boże. Dziękuję za życie.

2928 wyświetleń
66 tekstów
4 obserwujących
  • milenka20068

    4 July 2012, 23:42

    Brak słów.
    Ogromny plus ;*

  • 1 June 2012, 19:06

    powiem śmiało że całkiem przyjemnie mi się to czytało