Na moich oczach pozbywasz się wszystkiego co stworzyliśmy razem.
Pogardliwie miażdżysz obietnice, które mi złożyłeś.
Z uśmiechem podpalasz wszystkie wspomnienia...
a po chwili rozsypujesz popiół, który po nich pozostał.
Nie patrząc na mnie tłumaczysz, że ta miłość jest chorobą.
Że to ja skaziłam ją, bólem i goryczą. Obwiniasz mnie o zabójstwo
wszelkich uczuć.
Spoglądam na moje nadgniłe dłonie... kiedyś te dłonie były piękne i silne.
Kiedyś te dłonie muskały twoją twarz.
Ale kiedyś to nie dziś.