Myślę, że prawdziwa przyjaźń to wielki skrb, którego sama nigdy nie zaznałam. Owszem było kilku ludzi, którzy zapewniali mnie o swej jakże wielkiej przyjaźni, obiecywali wierność, że się nie odwrócą nigdy i pomogą w potrzebie. Niestety mnie zawiedli, przez to jestem dziś taka nieufna do ludzi. Ale gdy ktoś mnie zapyta co dziś o tym myślę stwierdzę prosto - wolę być sama, niż mnieć tych wszystkch pseudoprzyjaciół, którzy pamiętają o mnie gdy czegoś potrzebują, tych wszytskich których aż tak zmienił pieniądz, że nie ma w nich za grosz tych dawnych osób i tych, którzy po prostu nigdy nie zasłuzyli, aby im zaufać.