Tak. Ale trzeba wile lat, żeby to zrozumieć. A może po prostu trzeba spotkać człowieka, którego chce się kochać "pomimo"? :)

Poprostu uważam, że masz rację, powiem więcej: świętą rację, tak trzeba kochać.

@wiolka, to co mówisz, to jedna z najlepszych myśli jakie czytałem/słyszałem, należy się 10 w skali na 6 i publikacja w cytatach, a poza tym wszystkim zapamiętanie tego co napisałaś.

XYZ....kochać pomimo, to własnie kochać zapominając o sobie!
Kochać mimo, że druga osoba mówi nie kocham....
A Ty potrafisz nadal być.....
Chowasz swoje marzenia o wzajemności i jesteś. Gdy jemu/jej źle i smutno....
Godzisz się tylko ta bycie obok.....zawsze!

Ładna myśl ;)

Domyśliłam się, ze nie dosłownie piszesz o śmierci. I owszem, prawdziwa miłość istnieje i tylko z niej człowiek będzie " rozliczany" gdy przyjdzie kres.
Kochasz pomimo, i co z tego? Miłosc odkrywa sie kochając, kochajac do zapomnienia o sobie

Tak, kocham pomimo, i co z tego? nie chodzi tu o umieranie fizyczne, a psychiczne. Poza tym nie zgadzam się, że nie ma prawdziwej miłości, może nie ma na nią czasu, ale ona się zdarza, bo człowiek do niej właśnie stworzony został.

A ja również z całą odpowiedzialnością napiszę, że XYZ ma rację...
Jeśli naprawdę kochasz, to kochasz pomimo.....

Według mnie człowiek przestał być zdolnym do prawdziwej miłości, to co teraz nazywamy miłością to tylko namiastka tego co kiedyś tak nazywano.

z cala odpowiedzialnością napisze to: Jeśli prawdziwie kochasz, nie umrzesz.