Mówi się, że strach ma wielkie oczy. To nie prawda. Znam Jedną, która ma jeszcze większe. Widzi więcej. Szerzej. Jaśniej. Jest tam gdzie strach ze strachu przed nią oczy zaczyna mrużyć. Zaczyna w niespełnionych marzeniach widzieć pełną siły i odwagi pasję. W ludziach na nowo dostrzega światło, zgaszone w ślepym zaufaniu miliony razy. A gdy w swoim lustrzanym odbiciu zauważa słabość i zwątpienie, napełnia je sobą czyniąc Cię nieśmiertelnym kochającym siebie na nowo. Jest jasna. Ciepła. I przytulna. Nie chowa się co wieczór w szafie czy pod łóżkiem. Ona kładzie się na poduszce koło Ciebie i pozwala spokojnie zasnąć, głaszcząc Twoje skołtunione myśli. Nie karci się nią dzieci powtarzając,że jest najlepszym środkiem wychowawczym. Dzieci się nią nagradza za to że są. Jest tam gdzie wiara i nadzieja odpuściły. Nie skreśla Twojego życia jak liczb w Totolotku. Ona maluje każdą pustą pogniecioną stronę, kolorami o których nie miałeś pojęcia. Jest przy Tobie nawet gdy mylisz ją ze strachem. A strach odchodzi zawstydzony na koniuszkach palców, gdy zawstydza go swoim pogodnym spojrzeniem. Jeśli kiedykolwiek uwierzyłeś, że strach ma wielkie oczy - wyobraź sobie Miłość, która pełna podziwu nie może oderwać od Ciebie wzroku.