Mów do mnie, chce cię słyszeć. Tu. Za ścianami tego chorego miejsca. Chce cię słyszeć, więc mów do mnie.
Nie chcę, żeby twój głos zniknął, jak głosy niektórych pensjonariuszy. Słyszę, chwila, cisza. Nie ma ich i nikt nie chce mi powiedzieć gdzie są. A ja chce wiedzieć gdzie jesteś. Mów do mnie, chce cię słyszeć. Nie możesz teraz tak po prostu zamilknąć. Nie teraz, gdy twój głos stał się jedynym drogowskazem do celu. Bez ciebie nie dojdę do niczego, zostanę tu, sama. Zostanę tu i będę odpowiadać na ich głupie, bezwartościowe pytania. Psychologiczny bełkot. Mów do mnie, chce cię słyszeć. Mają nas za nic, nie chcą nas leczyć. Podświadomie się nas boją. Weszliśmy na wyższy stopień wtajemniczenia. Problem jest taki, że nie chcemy wracać, drażnimy ich, a więc...Mów do mnie, chce cię słyszeć.