Mimo, że stale idę do przodu co kilka kroków patrzę za siebie. A przecież to wszystko co za mną zostało, już nie jest moje nie Twoje, nie Nasze. I choć chcę wrócić to wrócić nie mogę. Więc tylko czasem gdy patrzę za siebie pozwalam tęsknocie na krótką chwilę owładnąć myśli i serce i ciało. A potem znowu idę do przodu. Daleko od Ciebie uciekam przed bólem.