Mam nadzieję, że Bóg już dawno wymyślił nam przyszłość. Jeśli nie, wtedy poukładam sobie wszystko w chaosie jeszcze raz. Może i przestane wierzyć w swoje szczęście, może i przestane wierzyć jeszcze w wiele rzeczy, ale nie w wielką, prawdziwą miłość. Bo ja wiem, że ona istnieje, nie skreślam jej, ona jest!!, ale nie dla mnie. A wtedy Ty kochanie, nie oglądaj się i idź! Układaj sobie życie jak najlepiej tylko możesz. Wymyśl sobie jakąś drogę do gwiazd i już nigdy nie daj mi żadnego znaku życia.

* Niby wszystko okej, ale zauważyłam.., że ja chyba nie umiem pisać o szczęściu. Może za dużo tego złego było...?