Mam na imię życie
surowe
niczym pomnik
z marmuru
chłodne do bólu
a jednak
całkiem przyjazne
w słońce ubrane
z deszczem na zmianę
w bliskości z człowiekiem
w przyjaźni z niebem
powszednim chlebem
i kawą pachnące
...
tętniące codziennością