Ma obecna wędrówka po gwiezdnej otchłani przypisywana każdej części mej świadomości.... Z waszych umysłów do moich rąk myśli powoli umierają jak zerwane połączenia wszystkich komponentów. W moim mózgu wciąż ciepły popiół waszych myśli - to idealna synteza chaosu wszelkiego brudu będąca pokarmem mojej otchłani....Niech wszechświat w koncu się rozpali ogniem rozpalonym przez gwiazdy. Kiedy słońce wypuści ostatnią iskrę wówczas pustka obejmie wieczność a jego tysiące neuronów będzie działać na nic by dać ów pustce prawo do istnienia, wówczas zaiskrzy bolesne odłączenie, utrata wzroku...Któregoś dnia pojawię się przed Wami, zniewolony i nieznany by ukazac Wam moje nieskończone wizje i wasz duchowy upadek. Wówczas Swiatło dnia zniknie w jednej chwili, teraz zamknięci w beznadziejnych dolinach
dotkniętci ogromną zasłoną cienia gdzie juz tylko część was pozostanie na tych jałowych i ciemnych polach, a ów te bezdenne przepaście staną się miejscem moich odrodzin.