nie to mi się myśli (czyt. mam na myśli)

często (choć nie zawsze):
dużo gadamy, bo nie mamy nic do powiedzenia
lękamy się ciszy, co ukazuje naszą pustkę

ubieramy się kolorowo, wyzywająco i pięknie, by zakryć fakt wewnętrznej brzydoty (prostytutka, adwokat, człowiek 'sukcesu', biznesmen')
lękamy się 'lumperskich' szmat, bo wzmocnią poczucie wewnętrznego brudu

smacznego

Zgrzyta mi treść myśli
ot co
-Bojąc się obnażyć, ubierasz swoją nagość-
albo -strach przed obnażeniem jest twoim schronieniem -
to już bardziej
ale to już zostawiam Tobie

Idę na obiad.

zgrzyta to co nieprzepracowane
jesteś odziana w ego
i jak każdy włącznie ze mną
lękasz się je zrzucić

cóż dalej mi zgrzyta
lękam się czegoś nieokreślonego
Boję się czegoś konkretnego, a wtedy mogę to "przepracować"
choć to raczej długa droga i nie czyni mnie nagą na samym początku
Jestem raczej odziana w mechanizmy obronne

Trochę przekombinowane. Ale dzięki za wyjaśnienie.

sam fakt, że coś wiesz i potrafisz to coś nazwać, nawet jeżeli przemienia lęk w strach, nie likwiduje tego czegoś, a jedynie daje złudne przekonanie, że racjonalnie możesz nad tym zapanować

lęk przed obnażaniem może przyjąć formę nerwicy
przed nieobnażaniem psychozy

jeśli już wiem czego się boję, to nie lęk , to strach
a on się "uzbraja"na różne sposoby
więc do "nagości" droga daleka

Ale może to inny przekaz , zwłaszcza że lęk przed "nieobnażaniem" cóż to za lęk?

Trudna myśl, do pokombinowania w domysłach.