Ktoś powiedział, że w miłości nie ma miejsca na kłótnie, na gorzkie łzy, na ciche dni, na dni bez drugiej osoby. Lecz trzeba spojrzeć prawdzie w oczy miłość to ciężka tułaczka. To niezgoda na siebie. To zmiana życia jak w kalejdoskopie. Musimy zaufać drugiej osobie, musimy zrezygnować z własnej ludzkiej dumy, która Nas niszczy. Podejmujemy decyzję często na całe życie. Rozmyślamy nocą o tym co robimy źle, czemu tak się dzieje. Gdy chcemy odejść to wiemy jedno bez tej drugiej osoby nie potrafimy już żyć. Nieważne ile się znamy ile razem jesteśmy. Wiemy jedno chcemy być dla niej, chcemy z tą osobą spędzić całe swoje życie. Pomimo wszystkich nieprzyjemnych chwil, pomimo wszystkiego co nas dzieli, tej całej serii niepewności. Wiemy, że nawet gorycz miłości potrafi dać szczęście. Po burzy zawsze wstaje słońce, a miłość to droga usłana cierniami. Jest niesforną anomalią życiową. Nigdy nie wiadomo czy będzie łaskawa dla Nas. Czy ześle słońce, czy deszcz.