"Żyj i pozwół żyć innym" tak mi sie jakoś skojarzyło. Każdy ma prawo wyboru swojego kręgu, ale to nie oznacza pogardy dla kręgów innych. Zwykła akceptacja wystarczy. Nie dziwi więc, że rosną emocje gdy kogoś z twojego kręgu ranią. Bo nie ma zgody na to, jeśli kamień był prowokacją lub odwetem. A nawet gdy był przypadkowy też smutek... Ale przyszło mi też co inne... " Śpieszmy się kochac ludzi, tak szybko odchodzą"
Nawet jeśli dopiero idą.. i zrozumieją jutro... :)

Rzucający ma swoje kręgi znajomych i ten w którego rzuca się również...

Przypomniał mi się wiersz :
Leopold Staff - "Kochać i tracić"

Kochać i tracić, pragnąc i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie "precz!" i błagać "prowadź!"
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

.....samo życie....a wiersz piękny, wart przypomnienia...

Cała sztuka w umiejętności, lecz nie każdy jej podoła ;)

Oj tak...
Jeśli wszyscy się dobrze bawią to fajnie:)
Niestety, często rzucanie jest tylko popisem, jak nie wyjdzie, to można kamieniem oberwać.

Kręgi kręgom nierówne, jednak uśmiech każdy kamień łagodzi
no chyba, ze szkodzi lub przeszkadza.. :)

Ludzie lubią się bawić, nie zdają sobie jednak sprawy, że kamień może ponieść...:)

to prawo odbicia w kręgu rykoszetem każdego haczy
ale zdażyc sie może, że i dalej sie poniesie
gdy rzucony kamień z kalibru grubożiarnistych ;)

no teraz to powiem że kamień, gdy nie służy do rzucania może być budulcem najtrwalszych budowli... :)

o te właśnie kaczuszki chodziło:)

Naniosłam zmiany, gdyż się nie zanosiło;)