jeżeli bóg je daje, dając je wiedział, że będziesz świadoma jego bezsensu, więc po co w ogóle miałby ci je dawać, skoro potem miałby ci je odbierać

Dziękuję.. Aż brak mi słów .
Staram się dążyć do celu , ale tylko staram.. Mało z tego wychodzi. ALe oby to tylko było chwilowe załamanie ;)

trzeba wtedy pomyśleć inaczej..
żeby to było jak kopniak na dalsze życie..
"oho, ja jeszcze żyję! szczęściaż ze mnie! coś muszę zrobić dla świata i siebie!"
albo poprostu że my jesteśmy dla kogoś kimś takim, jak ten kto umarł był dla nas.. i tego się przyczepić.. by żyć dla nich, z nimi.

Czasem coś trzeba stracić by coś innego - nierzadko doskonalszego - zyskać ale utrata zawsze boli.

Więc właśnie , tak jest gdy tracimy najbliższe osoby , u których zawsze mieliśmy wsparcie, które były naszym wytchnieniem.. a teraz poprostu umierają.

może trudno mi to zrozumieć..
mam raczej lekkie życie. (oho, bylebym nie wywołała wilka z lasu.. więc odpukać w niemalowane - tak na wszelki wypadek)

Możliwe że nie jest, ale czasem mamy taki okres w życiu wywołany... serią niefortunnych zdażeń że tracimy ten sens...

bez sensu nie jest, z całą pewnością.
a dokąd dąży..
też bym chciała wiedzieć, ale może tu tkwi słodycz, że jest to przed nami ukryte.