To nie rutyna, to narzucona przez rodziców sytuacja bez wyjścia 😉 Fakt że mało kto chce ją przerwać..

Podejdę do Twojej myśli od innej beczki. Raczej zapytam - dlaczego rutyny? Nawet cierpienie potrafi folgować fantazji. Dlatego też uważam konsekwentnie, że życie obowiązani jesteśmy czynić szczęśliwym i szaleć w tym szczęściu, a takim ono nie jest rutyną. Sama Twoja myśl - bardzo tragiczna, chyba namawiająca do zła. Nie wiem skąd jej źródło? Pewnie jednak w cierpieniu. Może rozczarowaniu codziennością, od której zażądałaś zbyt wiele, jak to dziewczyny z ośrodków wielkomiejskich, którym się tylko wydaje, że są kimś wyjątkowym - [...]

... wszak to "ciężki grzech" przerwać tę rutynę... i mało kto chce pomyśleć o innym sposobie... dlatego często "w marazmie się taplają" całe życie...